Normal bir insan olmaya zorladılar, bana boş yere vakit kaybettirdiler. Olmayınca da, anormal dediler. Ben de kendimi anlamadım: Bütün hayatım boyunca normal bir adam olmaya çalıştım.
Onlar da içiyorlar Olric. Karşılarında oturan kızlara bir şeyler anlatıyorlar. Ben anlatmak, filan falan demek istemiyorum. Sonum geldi Olric. Kendime yeni bir önsöz yazmak istiyorum. Yeni bir dil yaratmak istiyorum. Beni kendime anlatacak bir dil.
Uzay insanoğlu için çok karmaşıktır. uzayda insan kocaman bir kütüphanedeki minicik bir çocuğa benzer, çocuk ordaki kitapların yazıldığı binbir çeşit dili anlamaz, nasıl yazıldığınıda anlamaz, dikkatini çeken şey o kitapların karmaşık dizilişindeki
Ancak en silik rolümüzü bile kavradığımız zaman, mutluluğa kavuşabileceğiz. Ancak o zaman, erinç içinde yaşayabilir, erinç içinde ölebiliriz. Çünkü, yaşama anlam veren şey, ölüme de verir.
Makineleşmeyle geliştirdiğimiz hızın içine sıkışıp kaldık. Bereket bizi terketti. Bilgimiz bizi alaycı kıldı. Aklımız ise anlaşılmaz ve kaba. Çok düşünüp az hissettik. Teknolojiden çok insanlığa, zekadan çok nezakete ihtiyacımız yok mu?
Artık perde kapanıyor, Bugünlerde sana için akmıyor, Kalbim hazin bir öykü gibi, Bahar hiç kapımı aralamıyor, Nasıl ki bu zaman anlamsız geçiyor, Hislerim hüsran kokuyor, Ne zaman ki kapım çalsa, Kar dolu fırtına bana tebessüm ediyor...
Binalar semboldür, yok etmenin bir sembolü. Sembollere insanlar güç verir, tek başına semboller anlamsızdır, ama yeterli sayıda insanla, binaları(sembolleri) havaya uçurmak dünyayı değiştirir.
Sen değil misin öz kızına bile acımayan, bir damlacık saaddeti çok gören! Anlamıyor musun beyim, bu çocuklar birbirini seviyor. Ama ben boşuna konuşuyorum. Sevgiyi tanımayan adama sevgiyi anlatmaya çalışıyorum.
- Ne var ne yok? + Haberler kötü müdürüm. 5. koğuştan 4 kişi firar etmiş sayın müdürüm. - Yok yahu. Rezalet. Sabah yoklamasında mı anladınız? + Hayır, gazete yazıyor.
Bazen mutlu olabileceğin insanlarla konuşmanın anlamsız geldiğini düşünürsün. Önceki zamanlarında mutlu olduğun insanları ve zamanları hayal etmek daha cazip gelir.
İnsanlar çok severler ama hiçbir zaman onu çok sevenin kıymetini bilemezler, annemin kıymetini o'nu kaybetmeden anladığım için Allah'ıma şükürler olsun :)
Tanrı sözcüğü benim için insanın zaaflarının bir ifadesi ve ürünü olmanın ötesinde bir anlam taşımıyor. İncil de yüce bir kitap ama yine de ilkel efsanelerden oluşan bir koleksiyon ve aynı zamanda oldukça çocukca.
En büyük özgürlüktür düşüncelerin başkaları tarafından bilinmemesi.Ama Kendini anlatmada Kelimelerin yetersiz kaldığı öyle anlar olur ki, İşte O an Düşüncelerine Hapsolursun...
BENİ HATIRLA UNUTMA ; Hayat düşündüğün kadar güzel, gördüğün gibi tatlı değildir.Gerçekler bir gün gözünün önüne geldiğinde, pembenin kara, sevdanın yara, arkadaşlığın ise palavra olduğunu anlarsın.Düşmek ayıp değil yeter ki kalkmasını bil,